«Το φαινόμενο του θερμοκηπίου»

της Δήμητρας Στάικου

από 17 Δεκεμβρίου 2016 στο Studio Μαυρομιχάλη


«Η Δήμητρα Στάικου, αν και μόνο 24 χρονών, φαίνεται να έχει αυτήν την επίγνωση του τραγικού. Μεγαλώνοντας θα αποχτήσει και τη βαθιά του γνώση […] Μέχρι τότε ας είμαστε μαζί της», έγραφε ο συγγραφέας Βασίλης Κατσικονούρης συστήνοντας τη Δήμητρα στο κοινό, στο πρώτο της έργο «Παιχνίδια ή ένα φερμουάρ που έχει κολλήσει» που παρουσιάστηκε την περασμένη θεατρική σεζόν. Η Δήμητρα Στάικου συνεχίζει φυσικά να γράφει και φέτος παρουσιάζει (από 17/12) «Το φαινόμενο του θερμοκηπίου», που θα ανέβει σε σκηνοθεσία Τάκη Παρασκευόπουλου στο Studio Μαυρομιχάλη(Μαυρομιχάλη 134, τηλ: 210-645.33.30).



Σε μια στάση λεωφορείου

Όλο το έργο διαδραματίζεται σε μια σε μια στάση λεωφορείου, όπου κάθεται μια ηλικιωμένη γυναίκα με περίεργη όψη,τα ρούχα της δείχνουν αλλόκοτα,κρατά μια βαλίτσα.Φορά ακουστικά από τα οποία ακούγεται το passenger του IGGyPopκι εκείνη κουνιέται στο ρυθμό του. Σε λίγο πλησιάζει μία νεότερη γυναίκα που κάθεται κοντά της λαχανιασμένη καιανακουφισμένη που τη βρήκε. Η ηλικιωμένη θέλει να αποδράσει από το σπίτι τους -που της μοιάζει με νεκρά φύση- αποτολμώντας την αναζήτηση της ελευθερίας και της νεανικής φρεσκάδας.

Η Μάνα, η Κόρη, ένας αστυνομικός, ένας παπάς και μια νεαρή, είναι τα πρόσωπα του έργου «Το φαινόμενο του θερμοκηπίου», που θα παίζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 9.15 μμ.



Από το συγγραφικό σημείωμα

«… Τρεις γυναίκες: Μάνα, κόρη, εγγονή, αλλά ίσως αυτό να μην έχει ιδιαίτερησημασία, γιατί θα λειτουργούσανέτσιακόμη και αν δεν είχανδεσμόαίματος.Τα πρόσωπα του έργουείναιοποιοσδήποτεθα μπορούσαμε να συναντήσουμε σε μια στάσηλεωφορείου, να αναχωρεί. Στις γυναίκες αυτές βλέπουμε πρόσωπαπου σαρκάζουν την εξουσία, τους θεσμούς της, τη θρησκεία και την κοινωνικήευνομία.Χάνουν και βρίσκουν τον εαυτό τους,ποτέδρώνταςλογικάπότεπαράλογα, αλλάπάντα με χιούμορ. Γιατί η κατάρα του homonormalis, του φυσιολογικού κοινωνικά ανθρώπου, είναι από τις πιο δύσκολες επιταγές…».



Λίγα λόγια για την συγγραφέα του έργου Δήμητρα Στάϊκου

Αποφοίτησε από την Νομική Σχολή το 2014.

Σπούδασε θέατρο στην Πράξη 7 και στην Κεντρική Σκηνή της Μ. Ντενίση, έκανε μαθήματα υποκριτικής με την ηθοποιό του Εθνικού Θεάτρου Λαμπρινή Λίβα, σεμινάρια αυτοσχεδιασμού με την ηθοποιό Χρύσα Παππά και μαθήματα τραγουδιού με την Άννα Λάκη.

Πήρε μέρος σε συνέδρια προσομοίωσης Ηνωμένων Εθνών-ModelUN από το 2010 έως το 2012 (Θεσσαλονίκη, Cambridge, Singapore, Instabul), ενώ το 2012 παρακολούθησε μαθήματα αγγλικού δικαίου στο CambridgeSummerLawSchool.

Γνωρίζει Αγγλικά Γαλλικά και Ισπανικά.

Στον Κινηματογράφο,έπαιξε στονΝΟΤΙΑτου Τ. Μπουλμέτη.

Στην τηλεόραση, έχει παίζει στα: ΔΕΚΑΤΗ ΕΝΤΟΛΗ (σκην. Πάνου Κοκκινόπουλου), ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ σκην. Σπύρος Ρασιδάκης, ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ σκην. Βασίλη Θωμόπουλου - Παναγιώτη Κούτρα, ΔΙΚΑΙΩΣΗ σκην. Δημήτρη Αρβανίτη, ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ σκην. Δημήτρη Αρβανίτη, Θανάση Τσαουσόπουλου, Ρέινα Εσκενάζυ, ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ, σκην. Αντώνη Αγγελόπουλου.

Στο Θέατρο έχει παίξει στα έργα: ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ Η ΕΝΑ ΦΕΡΜΟΥΑΡ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΟΛΛΗΣΕΙ (κείμενο της ιδίας, σκην. Δημήτρη Γιαμλόγλου), Ο ΜΑΓΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΥΘΟΥΠΟΛΗΣ (σκην. Γιώργου Γρηγοριάδη), ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΟΣ (θέατρο ΑΥΛΑΙΑ, Θεσσαλονίκη).





Ταυτότητα της παράστασης

«Το φαινόμενο του θερμοκηπίου»

της Δήμητρας Στάικου

Σκηνοθεσία: Τάκης Παρασκευόπουλος

Παίζουν: Ελένη Τζαγκαράκη, Βίκυ Κουκουτσίδη, Δήμητρα Στάικου

Σκηνικά: Ηλίας Γαβριήλ

Κοστούμια: Μαρίνα Μπασέτα

Φωτογραφία: Ευάγγελος Καραλής

sounddesign:ΑλέξανδροςΠετράτος



INFO

Παραστάσεις: κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 9.15 μμ.

από το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016 έως τέλος Φεβρουαρίου 2017

Εισιτήρια : 10 ευρώ, 5 ευρώ μειωμένο

Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά χωρίς διάλειμμα



Studio Μαυρομιχάλη

Μαυρομιχάλη 134, Αθήνα 114 72, Τηλ: 210-645.33.30





 

Σε κλιμάκωση του αγώνα της προχωρά η ΠΝΟ, η οποία ανακοίνωσε ότι συνεχίζει τις κινητοποιήσεις της με νέα 48ωρη απεργία, την Τρίτη 6 και την Τετάρτη 7 Δεκέμβρη, ενώ και την Πέμπτη 8 Δεκέμβρη τα πλοία θα παραμείνουν επίσης δεμένα στα λιμάνια (με το δεδομένο ότι η απεργία θα λήξει στις 6 το πρωί της Παρασκευής), στο πλαίσιο της συμμετοχής των ναυτεργατών στη γενική απεργία των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Η νέα 48ωρη απεργία, που ανακοινώθηκε ενώ βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη άλλη μία, θα ξεκινήσει στις 6 το πρωί της Τρίτης και θα λήξει στις 6 το πρωί της Πέμπτης, οπότε και ξεκινά η 24ωρη γενική πανεργατική απεργία της 8ης Δεκέμβρη.

Η ΠΝΟ διαμηνύει ότι υπάρχει προοπτική κλιμάκωσης των κινητοποίησεων και αναφέρει ότι όλα τα πλοία θα παραμείνουν στα λιμάνια και δεν θα εκτελεστεί κανένα δρομολόγιο.

Οι ναυτεργάτες αποφάσισαν να συνεχίσουν τις απεργιακές τους κινητοποιήσεις, καθώς έκριναν ότι ο υπουργός Ναυτιλίας Παναγιώτης Κουρουμπλής δεν μπόρεσε να δεσμευθεί ουσιαστικά ότι δεν θα υπάρξουν αλλαγές στο φορολογικό τους καθεστώς.

Η διοίκηση της ΠΝΟ ζητεί την κατανόηση και την πλήρη συμπαράσταση του επιβατικού κοινού και όλων των εργαζομένων διότι -όπως αναφέρει- ο αγώνας των ναυτεργατών αφορά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.




ergasianet

Από το προεδρείο του 36ου Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μπροστά στις απαιτήσεις και τις πιέσεις των Ευρωπαίων για το κλείσιμο της β΄ αξιολόγησης και σε πλήρη συμφωνία με δανειστές, ΣΕΒ και τους υπόλοιπους εργοδοτικούς φορείς, ετοιμάζει νέο γύρο λεηλασίας και αντεργατικών μέτρων. Τα μέτρα που προωθούν σαρώνουν όσες εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις απέμειναν από τα προηγούμενα μνημόνια.

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ προετοιμάζει το 4ο κατά σειρά Μνημόνιο με τη συμμετοχή και του ΔΝΤ. Η «δίκαιη ανάπτυξη», που υπόσχονται, σημαίνει νέα κέρδη για τους πλούσιους, βάθεμα της φτώχειας, μεγαλύτερη ανεργία, ελαστική απλήρωτη εργασία και εργασιακό μεσαίωνα χωρίς καθόλου συνδικαλιστικά δικαιώματα και προστασία για τους πολλούς.

Οι σχεδιασμοί της Κυβέρνησης και των δανειστών έχουν ένα και μοναδικό στόχο: ακόμα πιο φτηνή, ελεγχόμενη και κατακερματισμένη εργατική δύναμη. Για την παραπέρα αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, ώστε να έρθουν «επενδυτές» σε μια χώρα όπου θα υπάρχουν μισθοί πείνας και ανύπαρκτα δικαιώματα.

Τα μέτρα αυτά έρχονται και στο Δημόσιο. Το ΔΝΤ και η ΕΕ εκτιμούν ότι δήθεν το Δημόσιο έμεινε αλώβητο στην κρίση, σε αντίθεση με τα πλήγματα που υπέστησαν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Οι δανειστές απαιτούν μόνιμο σύστημα απολύσεων χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχειρήματα με τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Με εργαλείο την αξιολόγηση μεθοδεύουν απολύσεις, τη μισθολογική καθήλωση αλλά και νέες μειώσεις, ενεργοποιώντας και τον περίφημο δημοσιονομικό «κόφτη». Το καθεστώς της αδιοριστίας παγιώνεται και στη θέση της σταθερής και μόνιμης εργασίας μπαίνει κάθε μορφή ελαστικής απασχόλησης.

Η φοροληστεία δεν έχει τελειωμό αφού ανάμεσα στα άλλα, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να μειώσει ακόμα περισσότερο το αφορολόγητο όριο στα 5000 ευρώ. Ο προϋπολογισμός για το 2017 προβλέπει νέα φορολογικά μέτρα τουλάχιστον 2,5 δισ. ευρώ και περικοπές κρατικών δαπανών 1,5 δισ. ευρώ. Παράλληλα προβλέπει ιδιωτικοποιήσεις μαμούθ, δηλαδή ληστρικό ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων και ακινήτων –  φιλέτων, ύψους 2 δις. ευρώ, τα οποία θα κατευθυνθούν αποκλειστικά στους πιστωτές.

Η κυβέρνηση σε συμφωνία με το κουαρτέτο ετοιμάζεται να νομοθετήσει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Τώρα χρειάζεται ενιαία πανεργατική κλιμάκωση με απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις, σε κοινό αγώνα με τη νεολαία και τα πληττόμενα μικρομεσαία στρώματα. Για να σταματήσει η αφαίμαξη της λαϊκής οικογένειας στον βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Για να μην έρθει στη Βουλή η νέα αντεργατική λαίλαπα, για τον απεγκλωβισμό από την θηλιά του χρέους και τη διαγραφή του, την ανατροπή της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Η ΑΠΕΡΓΙΑ της 8ης Δεκέμβρη πρέπει να αποτελέσει βήμα στην αναγκαία αγωνιστική πανεργατική κλιμάκωση ως απάντηση στη νέα αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης. Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο σε κοινό αγωνιστικό βηματισμό με τους εργαζόμενους του Ιδιωτικού Τομέα, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τη νεολαία, τους άνεργους και τα πληττόμενα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να συμβιβαστούν με την πολιτική των μνημονίων, παλιών και νέων.

Μπορούμε να ανατρέψουμε τη βάρβαρη και αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Το 36ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ καλεί όλους τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να συμμετάσχουν στην Πανεργατική Απεργία την Πέμπτη, 8 Δεκεμβρίου 2016 και στα Απεργιακά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα.

Η απεργιακή συγκέντρωση των συνδικάτων στην Αθήνα
θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016
και ώρα 11:00πμ, στο Πεδίον του Άρεως.

Κανείς δεν είναι δυνατότερος
από τον οργανωμένο και αποφασισμένο λαό!

Όλοι στον αγώνα!






ergasianet.

Σε συμβολικό αποκλεισμό του κέντρου της πόλης των Φαρσάλων προχώρησαν αγρότες με δεκάδες τρακτέρ, ενώ συλλαλητήριο στο κέντρο της πόλης των Τρικάλων πραγματοποίησε η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων «Η Άνοιξη». Στα Φάρσαλα, οι διαμαρτυρόμενοι έφθασαν στην πλατεία Λαού και όπως μετέδωσε το onlarissa.gr παρέμειναν εκεί για αρκετό διάστημα διακόπτοντας την κυκλοφορία.

Ο πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων νομού Λάρισας Ρίζος Μαρούδας χαρακτήρισε την κινητοποίηση ως «μήνυμα στην κυβέρνηση ότι δε θα υποκύψουμε στην πολιτική της κυβέρνησης που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια έξω από την παραγωγή, αλλά και μήνυμα προς τους αγρότες πως μόνο μέσα από τους αγώνες μπορούμε να έχουμε κατακτήσεις».

Κινητοποίηση και στα Τρίκαλα

Η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων «Η Άνοιξη» πραγματοποίησε το πρωί συλλαλητήριο στο κέντρο της πόλης των Τρικάλων. Όπως μετέδωσε το trikalavoice.gr οι αγρότες έφτασαν με τα τρακτέρ που παρέταξαν δεξιά και αριστερά στο οδόστρωμα και συνέχισαν πεζή πορεία στους δρόμους.

Συλλαλητήριο στην Καρδίτσα

Με τρακτέρ και αγροτικά μηχανήματα διαδήλωσαν στη Δημοτική Αγορά της Καρδίτσας οι αγρότες συμμετέχοντας στο συλλαλητήριο που διοργάνωσε η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας (ΕΟΑΣΚ) και οι Αγροτικοί Σύλλογοι.

Κεντρικός ομιλητής, μεταδίδει το ΑΜΠΕ, ήταν ο πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Βαγγέλης Μπούτας που αναφέρθηκε στις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις και τα μπλόκα στις αρχές του 2016.


ergasianet

Παραδέχτηκε την ήττα του

Ο υποστηριζόμενος από τους Πράσινους Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν είναι ο νέος Αυστριακός ομοσπονδιακός Πρόεδρος, επικρατώντας στο σημερινό επαναληπτικό γύρο επί του εθνικιστή Νόρμπερτ Χόφερ.

Ο 72χρονος υποστηριζόμενος από τους Πράσινους πρώην αρχηγός τους, ο καθηγητής Πανεπιστημίου, Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν είναι ο νικητής του σημερινού επαναληπτικού γύρου των αυστριακών προεδρικών εκλογών, και ως εκ τούτου ο νέος ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Αυστρίας, έχοντας επικρατήσει του ακροδεξιού υποψήφιου Νόρμπερτ Χόφερ, υπαρχηγού του ακροδεξιού εθνικιστικού Κόμματος των Ελευθέρων.

Τα αποτελέσματα στο 60% των ψήφων
Σύμφωνα με τις πρώτα αποτελέσματα που μετέδωσε η δημόσια Αυστριακή Τηλεόραση, λίγο μετά από το κλείσιμο των εκλογικών κέντρων στις 18.00 ώρα Ελλάδας, και με καταμετρημένο το 60% των ψήφων, ο Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν απέσπασε ποσοστό 53,6% έναντι 46,4% του Νόρμπερτ Χόφερ και αυτό το αποτέλεσμα βασίζεται στις ψήφους της κάλπης χωρίς τις επιστολικές ψήφους, των οποίων η καταμέτρηση θα αρχίσει αύριο το πρωί και θεωρείται σίγουρο πως θα ευνοεί ακόμη περισσότερο τον Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν, όπως συνέβη και κατά τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στις 22 Μαΐου.

Ο Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν υπήρξε ο νικητής του δευτέρου γύρου των προεδρικών εκλογών στις 22 Μαΐου, ο οποίος ακυρώθηκε εξ ολοκλήρου την 1η Ιουλίου από το Αυστριακό Συνταγματικό Δικαστήριο, που αποδέχθηκε σχετική προσφυγή την οποία είχε καταθέσει ενώπιον του Κόμματος των Ελευθέρων προφανώς λόγω της ήττας του υποψηφίου του.

Με τον Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν, αναλαμβάνει μελλοντικός ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Αυστρίας, για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία, ένας πολιτικός που δεν προέρχεται από κανένα εκ των δύο κυβερνώντων μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στη χώρα κομμάτων, του Σοσιαλδημοκρατικού και του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος.

Το ακροδεξιό κόμμα FPÖ παραδέχτηκε την ήττα του

Το κόμμα της ακροδεξιάς FPÖ παραδέχτηκε την ήττα του υποψηφίου του Νόρμπερτ Χόφερ.

“Θέλω να συγχαρώ τον κ. Βαν ντερ Μπέλεν για την επιτυχία αυτή”, δήλωσε ο γενικός γραμματέας του Κόμματος των Ελευθέρων Χέρμπερτ Κικλ στη δημόσια τηλεόραση.





ΠΗΓΗ: ΑΠΕ

«Ο Φίλιπ Γκλας αγοράζει μια φραντζόλα ψωμί»

Παράταση Παραστάσεων έως 6 Ιανουαρίου 2017

Κάθε Παρασκευή στις 21.15




Η πιο πολυσυζητημένη παράσταση της περασμένης σεζόν παρατείνεται μέχρι και την Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017. Οι τελευταίες 5 παραστάσεις μας.

Η Oμάδα Θεάτρου «ΑΤΟΝΑλ» και η Σοφία Μαραθάκη παρουσιάζουν, σε συμπαραγωγή με το Θέατρο 104, την παράσταση «Ο Φίλιπ Γκλας αγοράζει μια φραντζόλα ψωμί». Ο Τρότσκι με ένα τσεκούρι καρφωμένο στο κεφάλι πεθαίνει σε παραλλαγές, τρεις πίθηκοι γράφουν τον Άμλετ ενώ ο Φίλιπ Γκλας αγοράζει μια φραντζόλα ψωμί, τη στιγμή που ένα ζευγάρι ερωτεύεται, προσπερνώντας τις λάθος ατάκες, κάθε φορά που ο ήχος ενός κουδουνιού επαναλαμβάνει τη μεταξύ τους συνάντηση.



Τα μονόπρακτα αυτά, που φλερτάρουν με το Θέατρο του Παραλόγου, γράφτηκαν μεταξύ 1987 και 1993 και μαζί με άλλα δυο –στο σύνολο έξι- παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη το 1993, με τον γενικό τίτλο: «Το κάθε πράγμα στην ώρα του».



Ο συγγραφέας Ντέιβιντ Άιβς είναι ευρύτερα γνωστός για το θεατρικό του έργο «Η Αφροδίτη με τη γούνα»,ενώ στο παρελθόν έχουν παρουσιαστεί στην ελληνική θεατρική σκηνή κάποια από τα μονόπρακτα του,καθώς και το έργο του «Ο Δον Ζουάν στο Σικάγο».



Συντελεστές



Μετάφραση: Αιμιλία Αλεξάνδρα Κρητικού

Σκηνοθεσία: Σοφία Μαραθάκη

Δραματολόγος: Ελένη Τριανταφυλλοπούλου

Σκηνικά: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Μουσική: Βασίλης Τζαβάρας

Κίνηση: Βρισηίδα Σολωμού

Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης

Βοηθός σκηνοθέτη: Λήδα Κουτσοδασκάλου

Φωνητική προετοιμασία: Αθηνά Τρέβλια

Κατασκευή σκηνικού: Αδριανός Ζαχαριάς

Ειδικές κατασκευές: Σαββίνα Πατρικίου

Μοδίστρα: Ελένη Μελισσού

Φωτογραφίες: Andrea Bonetti

Ηχογράφηση/Μίξη: DNA lab/ Φίλιππος Μαρινέλλης (Smart Audio Services)

Σχεδιασμός αφίσας, προγράμματος και flyer: Λίλα Σιμιτζή



Ερμηνεύουν οι: Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Κωνσταντίνος Παπαθεοδώρου, Γιώργος Σύρμας, Σοφία Μαραθάκη





Info παράστασης

Μέρες και ώρες παράστασης: Παρασκευή 21.15

Γενική είσοδος : 12 ευρώ / φοιτητικό 8/ ατέλειες 5

Διάρκεια παράστασης: 75’



Θέατρο 104

Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα- Στάση Μετρό Κεραμικός

Τηλ επικοινωνίας 2103455020 – 6940290312







Η ομάδα Θεάτρου «ΑΤΟΝΑλ» ιδρύθηκε το 2012 απ’ την ηθοποιό και σκηνοθέτη Σοφία Μαραθάκη. Κατά τη θεατρική περίοδο 2012/2013 παρουσίασε την - εμπνευσμένη απ’ το ομώνυμο παραμύθι των Γκριμ- παράσταση «Το κόκ(κ)αλο που τραγουδούσε» (KNOTgallery, Θέατρο του Νέου Κόσμου, σκην. Σοφία Μαραθάκη). Το καλοκαίρι του 2014 συνεργάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών με την ομάδα «DOT» του Θέμελη Γλυνάτση παρουσιάζοντας το έργο της Ανχέλικα Λίντελ «Και τα ψάρια βγήκαν να πολεμήσουν ενάντια στους ανθρώπους» (σκην. Θέμελης Γλυνάτσης). Κατά τη θεατρική περίοδο 2013/2014 ανέβασε το έργο του Μωρίς Μαίτερλινκ «Εσωτερικό» (Θέατρο του Νέου Κόσμου, σκην. Σοφία Μαραθάκη). Η παράσταση αυτή παίχτηκε σε επανάληψη και την επόμενη χρονιά,ενώ επελέγη από το «Σύστημα Αθήνα 2014», πλατφόρμα που οργανώνεται από το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, με στόχο την προβολή της ελληνικής θεατρικής και χορευτικής παραγωγής στο εξωτερικό.



Το καλοκαίρι του 2016 παρουσίασε την παράσταση “ La Dispute μια παράσταση βασισμένη στη Φιλονικία του Μαριβώ” στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών ο σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης Πέτρος Φυσσούν

Γεννήθηκε στις 5 Οκτωβρίου1933 στη Ρωσία (άλλες πηγές αναφέρουν στο Αγρίνιο), γιος πρόσφυγα απο τη Ρωσία που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα μετά τη ρωσική επανάσταση.
Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης το 1954. Μέχρι το1956 συνεργάσθηκε με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Υπήρξε πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου στο χρονικό διάστημα 1961-1965 και στη συνέχεια ομοίως στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος 1976-1978. Στη θεατρική σκηνή ερμήνευσε όλα σχεδόν τα είδη θεάτρου, δράμα, κωμωδία, τραγωδία αλλά και επιθεώρηση.

Είχε συμμετάσχει στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών (1965), Μόσχας και τότε Λένιγκραντ (1966), Αθηνών, Φιλίππων αλλά και στα Επιδαύρια. Υπήρξε θιασάρχης και θεατρικός επιχειρηματίας αλλά και μέλος του Ινστιτούτου Καταναλωτών.

Τιμήθηκε με πολλά βραβεία όπως Α΄ ανδρικού ρόλου στα Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου 1963 και 1964 καθώς και με Α΄ Βραβείο ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεάτρου Ιθάκης το 1975.

Ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών (οδού Χοϊδά) μιλούσε Αγγλικά, Ρωσικά και Σουηδικά. Αδερφός του, ο επίσης ηθοποιός Κώστας Φυσσούν.




wikipedia

Έναρξη: παραμονή Πρωτοχρονιάς, 31 Δεκεμβρίου





Τα Αθηναϊκά Θέατρα παρουσιάζουν ένα μεγάλο, λαμπερό, γιορτινό υπερθέαμα στο Παλλάς με τίτλο «Μαρινέλλα-Ζαχαράτος στον καθρέφτη του Παλλάς».

Η μεγάλη κυρία του τραγουδιού, η Μαρινέλλα, συναντά τον showman με τα χίλια πρόσωπα, τον Τάκη Ζαχαράτο, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή και κείμενα Γιάννη Ξανθούλη.

Τη μουσική της παράστασης γράφει και ενορχηστρώνει ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος, τις χορογραφίες ετοιμάζει ο Δημήτρης Παπάζογλου, τα σκηνικά ο Μανόλης Παντελιδάκηςκαι τα κοστούμια η Ντένη Βαχλιώτη.



Τη Μαρινέλλα και τον Ζαχαράτο πλαισιώνουν 12 νέα ταλαντούχα παιδιά που χορεύουν και τραγουδούν και ζωντανή ορχήστρα.



«ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ – ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΤΟΥ ΠΑΛΛΑΣ», η καλύτερη επιλογή για να υποδεχτούμε το 2017!



Ένα μουσικό υπερθέαμα, για 20 μόνο παραστάσεις.



Παραστάσεις:

Κυριακή 1, 8, 15, 22 /1

Δευτέρα 2/1

Τρίτη 3/1

Τετάρτη 4, 11, 18/1

Πέμπτη 5, 12, 19/1

Παρασκευή 6, 13, 20/1

Σάββατο 7, 14, 21/1



Ώρα έναρξης: 20:30





Η προπώληση ξεκίνησε:



Κρατήσεις – αγορά εισιτηρίων:



ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΘΕΑΤΡΑ Α.Ε.














                                                                              





                                      

«Ο Γκάτσος Που Αγάπησα»

Ερμηνεύει ο Μανώλης Μητσιάς

Διαβάζει η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη

3 Ξεχωριστές Συναυλίες
στην αίθουσα του ιστορικού Φ.Σ. «Παρνασσού»

 ogka

Παρασκευές
23 & 30 Δεκεμβρίου
και 6 Ιανουαρίου


στις 9 μ. μ.

 

Ο Μανώλης Μητσιάς, ο οποίος ευτύχησε να ερμηνεύσει πρώτος τα περισσότερα τραγούδια του Νίκου Γκάτσου, καλεί την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, την κορυφαία Ελληνίδα ηθοποιό, να αποδώσουν μαζί τραγούδια που όλοι αγαπήσαμε και θα αγαπάμε πάντα γιατί συνθέτουν τη συλλογική μας μνήμη και μας εμψυχώνουν και στους καλούς και στους δύσκολους καιρούς.

 

Τραγούδια σε στίχους Νίκου Γκάτσου και μουσική Μάνου Χατζιδάκι (από τρεις κύκλους «Αθανασία», «Της γης το χρυσάφι», «Χειμωνιάτικος ήλιος»), καθώς και από τη συνεργασία του ποιητή με άλλους συνθέτες όπως οι Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Ξαρχάκος, Δήμος Μούτσης, Λουκιανός Κηλαηδόνης.

 

Ένα αφιέρωμα από καρδιάς στον ποιητή των τραγουδιών και μέσα από αυτό μια ολοκάθαρη μουσική διαδρομή στην ιστορία και τον πολιτισμό της νεώτερης Ελλάδας.

 

Πλαισιωμένοι από ένα λιτό μα στιβαρό μουσικό σχήμα που παραπέμπει στη λιτότητα και στιβαρότητα της ζωής και του έργου του Νίκου Γκάτσου, οι δύο ερμηνευτές υπόσχονται να μας χαρίσουν το πορτρέτο αυτής της Δωρικής μορφής των Γραμμάτων μας σκιαγραφημένο τόσο από στίχους και κείμενα του ιδίου όσο και από κείμενα άλλων για εκείνον σε επιμέλεια Αγαθής Δημητρούκα.

 

Συντελεστές
Αχιλλέας Γουάστωρ, πιάνο
Ηρακλής Ζάκας, μπουζούκι, μαντολίνο


Τιμές εισιτηρίων

12,15,20,25 ευρώ

του Κώστα Παπουλή

Ακόμη και σήμερα, διάφοροι αρθρογράφοι της αριστεράς και της δεξιάς, προσπαθούν να αποσυνδέσουν την τραγική κατάσταση της χώρας από την βασική αιτία της καταστροφής της, την συμμετοχή της στην διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης και ιδιαίτερα στον σκληρό της πυρήνα την ζώνη του ευρώ. Και στις δύο περιπτώσεις, δεν έχουμε παρά αριστερο(α)δέξιες προσπάθειες που δεν έχουν βάση την λογική, την οικονομική επιστήμη και την πραγματικότητα, παρά μόνο την ιδεοληψία.



Οι «δεξιοί», πιστεύουν ακράδαντα όπως οι ιαχωβάδες, στις δυνάμεις της αγοράς, στην απολυτή ελευθερία του εμπορίου και στην απουσία κρατικής παρέμβασης. Η συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε. και στο ευρώ εξασφαλίζει ακριβώς αυτή την απόλυτη κυριαρχία των δυνάμεων της αγοράς. Όμως, ως γνωστόν, σε μια τέτοια κατάσταση επιβιώνουν οι επιχειρήσεις που διαθέτουν απόλυτο πλεονέκτημα εις βάρος των πιο αδύναμων. Το ίδιο ισχύει και για ολόκληρες οικονομίες. Οι πιο αδύναμες αποδιαρθρώνονται περαιτέρω, ενώ αυτές της υψηλής παραγωγικότητας ενισχύονται. «Κάτι» που μεταφράζεται στον οικονομικό χώρο σε αποψίλωση της «περιφέρειας» και σε ενίσχυση του «κέντρου». Η πόλωση είναι ο κανόνας της απελευθέρωσης του εμπορίου, του κεφαλαίου και των υπηρεσιών. Η παγκοσμιοποίηση σήμερα, εκφράζει τους ισχυρούς παίκτες στον πλανήτη, το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και τις πολυεθνικές. Η Ε.Ε. λοιπόν, αποτελεί τον χώρο της υπερπαγκοσμιοποίησης του πλανήτη αφού οι τέσσερις ελευθερίες της, καταργούν κάθε έννοια προστατευτισμού της οικονομίας. Το δε ευρώ, αναιρεί και την τελευταία δυνατότητα προστασίας μιας οικονομίας για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς της, αφού καταργεί και την συναλλαγματική πολιτική. Τέλος, το ευρώ απαγορεύει οποιαδήποτε κρατική παρέμβαση, ή επεκτατική πολιτική στην οικονομία, αφού δεσμεύει και ελέγχει τόσο την δημοσιονομική όσο και την νομισματική πολιτική.  Οι «λάτρεις» των δυνάμεων της αγοράς όμως δεν έχουν να επιδείξουν ούτε ένα παράδειγμα που μια χώρα ανήλθε στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, χωρίς προστατευτισμό.

Οι «αριστεροί» ζούν και αυτοί στην δικιά τους ιδεοληψία. «Φταίει» η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Τι και αν η Ελλάδα βρίσκεται στα τάρταρα, τι και αν, χώρες ισχυρές όπως η Ιταλία έχουν δεχτεί ισχυρό πλήγμα και αδυνατούν να παραμείνουν στο κοινό νόμισμα. Τι και αν ακόμη, και από τα ορθόδοξα οικονομικά (θεωρία των άριστων νομισματικών περιοχών) προκύπτει ως αιτία της κρίσης, το ευρώ.

Οι «αριστεροί» δεν θέλουν να παραδεχτούν την πραγματικότητα, γιατί τους χαλάει την «σοσιαλιστική» τους σούπα. Αν αιτία δεν είναι ο καπιταλισμός και η κρίση του σκέφτονται, τότε δεν προκύπτει η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού και της επανάστασης. Αν η Ελλάδα μπορεί να βγει από την κρίση μέσω της «αποπαγκοσμοιοποιησής» της, δηλαδή πρώτα με επιστροφή στην δραχμή και κατόπιν με αποδέσμευση από την Ε.Ε., τότε μπορεί να βγει από την κρίση, ίσως και χωρίς σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.  Τι και αν ενισχυθούν οι δυνάμεις της εργασίας και της δημοκρατίας, τι και αν αναπνεύσουν οι συνταξιούχοι, τι και αν σταματήσει η αιμορραγία της μετανάστευσης και η μαζική κατάθλιψη των ελλήνων. Τι και αν «σωθούμε» από τον εφιάλτη, τι και αν κατακτήσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία, αφού υπάρχει περίπτωση, η έξοδος από   την κρίση να μην συνδεθεί αυτόματα με τον σοσιαλισμό.

Δυστυχώς τέτοιους «αριστερούς» έχουμε πολλούς και για να πούμε την αλήθεια, φαίνεται να έχουν την ιδεολογική ηγεμονία στην οργανωμένη και αυτοχαρακτηριζόμενη κομμουνιστική, ή αντικαπιταλιστική αριστερά.

Σήμερα είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, δεν υπάρχει στην πολιτική σκηνή διαίρεση ανάμεσα σε δεξιά και αριστερά, αλλά ανάμεσα σε αυτούς που είναι με την συμμετοχή της χώρας στην ευρωζώνη και σε αυτούς που είναι με την δραχμή. Γιατί όπως έδειξε και η ζωή, καμία κυβέρνηση, είτε αριστερή είτε δεξιά, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στο σύνολο της ζώνης του ευρώ δεν μπορεί να ακολουθήσει δικιά της και ανεξάρτητη πολιτική. Ιδιαίτερα στις χώρες της περιφέρειας, σε αυτές που είναι πολύ χαμηλής ανταγωνιστικότητας όπως η Ελλάδα, όλες οι κυβερνήσεις προσπαθούν να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, κτυπώντας τους μισθούς τα εργατικά δικαιώματα και το κοινωνικό κράτος. Για αυτό δεν έχει καμία μα καμία σημασία, αν έχουμε πρωθυπουργό τον Τσίπρα, η τον Κούλη. Έχουμε κυβερνήτη έναν και μοναδικό, το ευρώ με τους μηχανισμούς του.

Ο λαός πρέπει να αναλογιστεί ότι σήμερα το 2016,το κατακεφαλήν ΑΕΠ της χώρας είναι ακριβώς ίδιο σε σταθερές τιμές ευρώ με αυτό του 1981. Η χώρα ανάμεσα στο 1981 και στο 2001 έχασε 500.000 θέσεις εργασίας στην γεωργία και στην μεταποίηση. Το γεωργικό ισοζύγιο έγινε αρνητικό, ενώ η αποβιομηχάνιση είναι διαρκής. Όσο για την ανεργία, από 1,5% πριν την ένταξη ακόμη και τα χρόνια της πλαστής ευμάρειας ήταν κοντά στο 10%. Με την είσοδο στην ΕΟΚ η οικονομία άρχισε να αποδιαρθρώνεται και η χώρα πέρασε στην στασιμότητα τουλάχιστον για 15 χρόνια. Η μετέπειτα «ανάπτυξη» ήταν φούσκα, που στρέβλωσε περισσότερο την οικονομία και οφειλόταν στον εξωτερικό δανεισμό ιδιωτικό και δημόσιο.

Πρέπει πάντοτε να προσέχουμε και να κάνουμε την ιεράρχηση των δύο καταστροφικών και διαδοχικών φάσεων της ευρωπαϊκής ενοποίησης για την χώρα. Την είσοδο στην ΕΟΚ και την προσχώρηση στην συνθήκη του Μάαστριχτ και στην ΟΝΕ. Το σύνολό τους όμως, είναι 36 χαμένα χρόνια που κατέληξαν στον σύγχρονο εθνικό τιτανικό.

Αν η Ελλάδα τότε, είχε παραμείνει εκτός συνθήκης του Μάαστριχτ μέσα στην Ε.Ε., με εθνικό νόμισμα, θα βρισκόνταν σήμερα ναι μεν σε παρακμή και στασιμότητα, αλλά δεν θα χρεοκοπούσε δημοσιονομικά, δεν θα ήταν σήμερα μετααποικία του Βερολίνου και των Βρυξελών.

Αντίθετα με τις «θεωρίες» της δημόσιας «σπατάλης», η της παγκόσμιας κρίσης, όσο και της συνομωσίας (όπου η χώρα έπεσε θύμα ξένων κέντρων), οι αριθμοί αλλά και η οικονομική επιστήμη, αποδεικνύουν ως βασικό υπεύθυνο της χρεοκοπίας και της σημερινής δεινής κατάστασης, την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Για να είμαστε πιο σαφείς, η είσοδος στο ευρώ προϋπόθετε εξαρχής λιτότητα και όχι δημοσιονομικά ελλείμματα, κύρια ο εξωτερικός δανεισμός, ιδιωτικός και δημόσιος θα έπρεπε να περιοριστεί. Αλλά έτσι η κρίση και η λιτότητα θα έπληττε την χώρα πριν 15 χρόνια. Γιατί η παρούσα κρίση, ύφεση και λιτότητα, τα μνημόνια, δεν είναι τίποτε άλλο, από την βίαιη προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας στην ευρωζώνη που κάποτε έπρεπε να γίνει.

Αυτό που δεν λέγεται είναι ότι η χρεοκοπία δεν αφορά μόνο το μέγεθος του χρέους. Ο Σημίτης, βάζοντας την χώρα στην ΟΝΕ κατάφερε σε μια νύχτα να μετατρέψει όλο το χρέος της χώρας σε ένα οθνείο νόμισμα, το ευρώ. Ένα νόμισμα ξένο και ανεξέλεγκτο, άρα και το χρέος δεν μπορούσε να ελεγχθεί από τις ελληνικές οικονομικές αρχές.

Οι κύριες αιτίες, λοιπόν της δημοσιονομικής χρεοκοπίας είναι η αλλαγή της σύνθεσής του, από εσωτερικό σε εξωτερικό και ο μετασχηματισμός του από δραχμικό σε «ξένο» νόμισμα, το ευρώ, καθιστώντας το έτσι ανεξέλεγκτο. Ας δούμε συνοπτικά τρία σημεία.

Πρώτον, Το μέγεθος του χρέους: Αρχές του 2001, το δημόσιο χρέος ήταν 141 δις ευρώ, ενώ το ΑΕΠ 135 δις και κατά συνέπεια η σχέση χρέους/ΑΕΠ ήταν 104%. Τέλη του 2009 (πριν εφαρμοστεί το μνημόνιο), το δημόσιο χρέος προσέγγισε τα 300 δις και το ΑΕΠ ήταν 231 δις και άρα η σχέση χρέους/ΑΕΠ έφτασε στο 130%. Είναι αλήθεια ότι στην μέτρηση προστέθηκαν πολλά, που ναι μεν είναι στους ευρωπαϊκούς κανόνες, αλλά δεν εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης. Αυτά τα χρόνια το ΑΕΠ αυξήθηκε ονομαστικά (λόγω πληθωρισμού) κατά 33%, ενώ πραγματικά κατά 29%, συνολικά 71%, μέση ετήσια αύξηση 6,2%. Το δε χρέος αυξήθηκε κατά 112%, μέση ετήσια αύξηση κατά 8,8%. Άρα τα «χρυσά» χρόνια του ευρώ, το χρέος μεγάλωσε σε σχέση με το ΑΕΠ, αλλά δεν είναι το μέγεθος η αιτία της χρεοκοπίας.

Δεύτερον, Η σύνθεση του χρέους: Το 1994 άρχισε η εφαρμογή της συνθήκης του Μάαστριχτ. Τέθηκε ο στόχος της εισόδου στην ΟΝΕ. Απελευθερώθηκε ο χρηματοπιστωτικός τομέας. Η είσοδος στην ΟΝΕ σύμφωνα με τα κριτήρια, περιελάμβανε και χαμηλό πληθωρισμό. Για να επιτευχθεί ο στόχος, ακολουθήθηκε η πολιτική της «σκληρής» δραχμής. Η δραχμή δηλαδή, ακολουθούσε μικρότερη ονομαστική υποτίμηση σε σχέση με τον πληθωρισμό της χώρας αφαιρούμενου και του πληθωρισμού των βασικότερων εμπορικών εταίρων. Έτσι μειωνόταν ο εισαγόμενος πληθωρισμός, αλλά γινόταν και πραγματική ανατίμηση της δραχμής, άρα τα εγχώρια προϊόντα γινόταν ακριβότερα, ενώ τα ξένα φτηνότερα. Με την είσοδο στο ευρώ, η κατάσταση συνεχίστηκε μια που ο ελληνικός πληθωρισμός ήταν ο υψηλότερος της ευρωζώνης, άρα το ελληνικό ευρώ έγινε το πιο ακριβό. Συγχρόνως το ευρώ ανατιμήθηκε σημαντικά έναντι του δολαρίου. Έτσι η χώρα βρέθηκε σε τραγική εμπορική θέση στις συναλλαγές της, τόσο με τις εντός όσο και με τις εκτός ευρώ χώρες. Από το 1994 άρχισαν λοιπόν να διογκώνονται τα εμπορικά-εξωτερικά ελλείμματα, εξ αιτίας της προσπάθειας για ένταξη στην ΟΝΕ, για να φτάσουν στα τραγικά επίπεδα του 2007-2008-2009. Όμως το εξωτερικό έλλειμμα συνεπάγεται εξωτερικό δανεισμό (ιδιωτικό ή δημόσιο) για να καλυφτεί. Καθώς η καθαρή εγχώρια αποταμίευση μηδενιζόταν, για να γίνει αρνητική -όλα τα χρόνια του ευρώ-, το δημόσιο δανειζόταν όλο και περισσότερο από το εξωτερικό. Το 1993, μόνο το 10% του δημοσίου χρέους ήταν στα χέρια ξένων δανειστών, το 2001 ήταν το 40%, ενώ το 2008 ήταν το 75%-80%. Πλέον οι τόκοι του δημοσίου χρέους κατευθύνονταν στο εξωτερικό, δημιουργώντας αιμορραγία της ελληνικής οικονομίας και νέες ανάγκες νέου και ξένου δανεισμού.

Τέλος μελέτες αποδεικνύουν, ότι το εμπορικό έλλειμμα στην Ελλάδα, ευθύνεται κυρίως για το δημοσιονομικό έλλειμμα. Η παραγωγική χρεοκοπία οδηγεί και στην δημοσιονομική χρεοκοπία. Όταν φτάνεις να έχεις ετήσιο εξωτερικό έλλειμμα της τάξης του 15% του ΑΕΠ, αργά ή γρήγορα θα χρεοκοπήσεις.

Τρίτον, χρέος σε «ξένο» νόμισμα: Παραμονές της ένταξης της χώρας στο ευρώ, το 80% του χρέους ήταν σε δραχμές, ενώ το υπόλοιπο σε άλλα νομίσματα. Με την ένταξη όλο το χρέος μετατράπηκε σε «ξένο» νόμισμα, παρά το ότι το ελληνικό κράτος θεωρούσε δικό του νόμισμα το ευρώ.

Ήδη με την συνθήκη του Μάαστριχτ, το ελληνικό κράτος απώλεσε το εκδοτικό του προνόμιο, την δυνατότητά του να κόβει χρήμα και να καλύπτει δημόσιο έλλειμμα, έτσι παραδόθηκε στις αγορές. Με το ευρώ έχασε και κάθε δυνατότητα νομισματικής πολιτικής, π.χ., να ανεβάσει τον πληθωρισμό και να ροκανίσει το χρέος. Το χρέος σε εθνικό νόμισμα είναι ελέγξιμο και δεν οδηγεί ποτέ στην χρεοκοπία.

Συμπέρασμα: Στο παρελθόν το ελληνικό κράτος διαχειριζόταν με επιτυχία το δημόσιο χρέος του, είτε τυπώνοντας χρήμα, είτε ανεβάζοντας τον πληθωρισμό, δανειζόμενο κύρια από το εσωτερικό και την εγχώρια αποταμίευση που προστάτευε και διατηρούσε η συναλλαγματική του πολιτική, συμμαζεύοντας τα εμπορικά του ελλείμματα. Το ευρώ, ένα οθνείο νόμισμα κατάργησε κάθε δυνατότητα ελέγχου του δημοσίου χρέους και μαζί με το τεράστιο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας που δημιούργησε και διεύρυνε,   οδήγησε στην παραγωγική και δημοσιονομική χρεοκοπία και στην αποικιοποίηση της χώρας.

Μοναδική λύση σωτηρίας της πατρίδας μας και του λαού μας, είναι η κήρυξη χρεοστασίου, η επιστροφή στην Δραχμή και σε επόμενο βήμα, η ενεργοποίηση του άρθρου 50 για αποδέσμευση από την Ε.Ε., για να ανακτηθεί η εμπορική, η βιομηχανική και αγροτική πολιτική. Αν δεν γίνουν αυτά, ίσως σε μερικά χρόνια δεν θα υπάρχει Ελλάδα. Δυστυχώς και εδώ, η πλειοψηφία της κομμουνιστικής αριστεράς δεν καταλαβαίνει ότι δεν χρειάζεται πολιτική σοσιαλιστικής βυζαντινολογίας, αλλά πρέπει να   συγκροτηθεί ένα πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο εθνικής σωτηρίας. Αυτό αναγκαστικά θα γίνει σε μίνιμουμ σημεία και σε ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης κατά το ιστορικό παράδειγμα του ΕΑΜ.

Δεν χρειαζόμαστε φιλολογίες περί σοσιαλισμού, αλλά ένα πλατύ δημοκρατικό και πατριωτικό μέτωπο, που θα βγάλει την χώρα από την κρίση και θα εξασφαλίσει ψωμί-παιδεία-ελευθερία αλλά και εργασία στον ελληνικό λαό. Πόσο μεγάλη θα είναι η ρωγμή για να δημιουργηθεί ένα διαφορετικό κοινωνικό και πολιτικό παράδειγμα στη Μεσόγειο είναι ζήτημα που αντικειμενικά δεν μπορούμε να το «λύσουμε» σήμερα.



πηγή sxedio-b